Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Walking in the sand

Σεπτέμβριος. Συνήθως περιλαμβάνει έναν αποχωρισμό. Μικρό, μεγάλο, σημαντικό,ασήμαντο προσωρινό ή μόνιμο. Θα δείξει.

Αυτό που θα σου λείψει μάλλον μπήκε στην ζωή σου εκεί που δεν το περίμενες, σαν το τραγούδι των Shangri Las. Τι είχε να σου πει εσένα ένα τραγούδι που μιλάει για έναν εφηβικό μελοδραματικό αποχωρισμό τραγουδισμένο από αμερικάνικό ποπ κοριτσίστικο συγκρότημα των 60s; Δεν θυμάσαι καν πότε άρχισε να σου αρέσει.



Seems like the other day
My baby went away
He went away 'cross the sea
It's been two years or so
Since I saw my baby go
And then this letter came for me
It said that we were through
He found somebody new
Oh, let me think, let me think, what can I do?


Άρχισε να σε εκπλήσσει, να σε τρομάζει ο τρόπος που το έβλεπες να αλλάζει...




Ίσως όταν άκουσες την Amy να μπερδεύει τους στίχους λιγάκι στο ρεφρέν του Back to Black, σκέφτηκες "πάλι τα λόγια της χάνει, ας είναι, την αγαπώ", όμως η Amy, ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Όπως κι εσύ. Ήξερες.



Remember
Walking in the sand
Walkin' hand in hand
The night was so exciting
Smile was so inviting
Then he touched my cheek
With his fingertips
Softly, softly we'd meet with our lips


Την πρώτη φορά που το άκουσες λοιπόν, ήταν ξένο, δεν ταίριαζε στ' αυτιά σου, δεν ήταν για σένα αυτός ο ήχος. Πίστευες πως δεν θα καταφέρεις ποτέ να βρεις τον τρόπο, να το κάνεις δικό σου. Βρήκε αυτό τον τρόπο όμως. Κι έγινε δικό σου. Ας είναι καλά η Hollie Cook που το μαγείρεψε ανάλογα.




Όσες φορές όμως κι αν το άκουσες από την Hollie. Όσο καλά κι αν το μαγείρεψε. Σου καθόταν πολύ ελαφρύ. Έπρεπε να το κάνει πιο καυτερό. Έπρεπε η γεύση, να μην είναι απλώς καλή, έπρεπε να είναι κάτι που δοκίμασες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ την αίσθηση στο στόμα σου. Κι έτσι, συγνώμη Hollie, αλλά η Imelda, μαγειρεύει καλύτερα -κι ας μου κατσε λίγο βαρύ-.