Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Στρουθοκαμηλίζειν

Έλα να ρίξουμε τις ευθύνες στις εκλείψεις, στη ζέστη του καλοκαιριού, στην έμμηνο ρήση, κοινώς στις ορμόνες..
Έλα να αποποιηθούμε των ευθυνών μας, όπως όταν ήμασταν παιδιά. Τότε για κάθε φασαρία και ζαβολιά που οργανώναμε είχαμε τον κηδεμόνα να μας προστατεύει. Γλιτώναμε τιμωρίες, σβήναμε απουσίες..
- Δεν θα το ξανακάνω κυρία!
Έλα να πάρουμε το σφουγγάρι και να καθαρίσουμε το ποινικό μητρώο, λες και είναι μαυροπίνακας.. θα το ήθελες;
Αποτάσσεσαι τις ευθύνες; Αποτάσσομαι..
Λυπάμαι..
Τίποτα από όσα αναφέρω παραπάνω δεν έχει πραγματική ισχύ. Η ευθύνη των πράξεών σου καρφιτσώνεται πάνω σου και δεν έχεις διαφυγή. Τι κι αν οι ορμόνες σου χτυπάνε κόκκινο και φουντώνουν σαν ερεθισμένος υδράργυρός. Τι κι αν γέμισες το σώμα σου με ουσίες ζάλης και μέθης.
Δικαιολογίες είναι αυτές, του εσφαλμένου.
Σαν άλλη στρουθοκάμηλος χώνεις το κεφάλι στην άμμο, με τη παιδιάστικη σκέψη ότι κατάφερες να κρυφτείς. Το πελώριο σώμα σου εξέχει κατά πολύ, στο λέω εγώ που το κοιτάζω.
Και τώρα δηλαδή το βλέπω ολοκάθαρα…
Κι αν η αρετή της συγχώρεσης είναι ικανή να επουλώσει κάθε πληγή ή γρατζουνιά, μην απατάσαι…
Για να φτάσεις εκεί επιστράτευσε τον νου σου, την λογική σου, την πιο βαθιά σου συνείδηση. Την πιο καθαρή συναίσθηση. Ώστε να επωμιστείς το βάρος της ευθύνης ολότελα, να έχεις γνώση των πράξεων. Μην προσπαθήσεις να στρουθοκαμηλίσεις, δεν ωφελεί.
Ακολουθεί προσωπική τοποθέτηση αμφιβόλου σημασίας και βαρύτητας.
Αν ήμουν μέρος του λόγου, θα ήμουν αρχικά προσδιορισμός. Είναι η διαδικασία της τοποθέτησης, της έρευνας, της προσπάθειας να βρεις την βάση για να προσδιορίσεις το κάθε τι, ορθά, σύμφωνα με την υποκειμενικότητά σου. Έπειτα θα γινόμουν ένα ρήμα, πολλά ρήματα: «ονειρεύομαι, αφήνω, αφήνομαι, δίνω, δίνομαι, γνωρίζω, κατανοώ, συναισθάνομαι, συμπορεύομαι, ΠΡΑΤΤΩ»

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Εάν έπρεπε να ζήσω ξανά την ζωή μου

Θα τολμούσα να κάνω περισσότερα λάθη την επόμενη φορά.Θα ήμουν πιο χαλαρή. Θα ήμουν πιο ανέμελη απ' ότι ήμουν σε αυτό το ταξίδι. Θα έπαιρνα λιγότερα πράγματα στα σοβαρά. Θα ριψοκινδύνευα περισσότερο. Θα έκανα περισσότερα ταξίδια. Θα σκαρφάλωνα σε βουνά και θα κολυμπούσα σε ποτάμια.Θα έτρωγα περισσότερο παγωτό και λιγότερα φασόλια. Ίσως να είχα περισσότερα πραγματικά προβλήματα, αλλά θα είχα λιγότερα φανταστικά.
Βλέπετε είμαι από τους ανθρώπους που ζουν λογικά και με σύνεση ώρα με την ώρα και μέρα με τη μέρα. Α, είχα και τις καλές μου στιγμές και αν έπρεπε να τα ξανακάνω όλα θα είχα περισσότερες τέτοιες στιγμές. Μάλιστα θα προσπαθούσα να μην είχα τίποτα άλλο. Μόνο στιγμές, τη μία μετά την άλλη, αντί να ζω τόσα χρόνια ανησυχώντας για το αύριο. Ήμουν από τους ανθρώπους που δεν πηγαίνουν ποτέ πουθενά χωρίς θερμόμετρο, ένα μπουκάλι ζεστό νερό, αδιάβροχο και ομπρέλα. Αν έπρεπε να το ξανακάνω θα ταξίδευα με λιγότερο εξοπλισμό.
Εάν έπρεπε να ξαναζήσω την ζωή μου θα άρχιζα ξυπόλυτη νωρίτερα την άνοιξη και θα έμενα έτσι αργότερα το φθινόπωρο. Θα πήγαινα σε περισσότερους χορούς. Θα έκανα περισσότερες βόλτες στο πάρκο.Θα έκοβα περισσότερες μαργαρίτες.
(Γυναίκα, 85 ετών, Burnside, 1979)

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ας μιλήσουμε για αμάξια...

Το αμάξι αχρείαστο να 'ναι αλλά χρειάζεται. Πρώτον για την μεταφορά επίπλων, κυρίως όταν μετακομίζεις μια ζωή ολόκληρη μπορείς (;) να την χωρέσεις στα 4 καθίσματα όπως χώρεσε πρωτύτερα στους 4 τοίχους.Δεύτερον για την μεταφορά πτωμάτων- μαυρίζω λιγάκι το χιούμορ μου (;) γι 'αυτό θα στα πω στα εγγλέζικα. Let' s say u 've murdered your butler (although you don't have a butler) cause u specifically asked the tea to be served at 5 o 'clock (νταν) and the τea was served at 5 o'clock (ντιν νταν), μέχρι εδώ καλά... αλλά είχες και τα νεύρα σου και του την σβούριξες. Δεν μασάς! Έχεις SUV υβριδικό που σκαρφαλώνει τα βουνά και χωράει και πτώματα. Είναι τυχαίο που όλοι σου οι γείτονες έχουν αμάξια που μοιάζουν με νεκροφόρες; Μαύρο και μακρύ το θέλουν όλοι(το αμάξι τους).
Το αμάξι το θες για να πηγαίνεις στη δουλειά ρε, καταλαβαίνω.Δουλειά όμως έχεις;
Το αμάξι το θες για να μεταφέρεις τάπερ.Γιατί μια μέρα μπήκα στο αστικό με ένα τάπερ φασολάκια, δεν είχε να κάτσω και στάθηκα όρθια δίπλα σε μια κυρία που φορούσε μπεζ σουέτ παπούτσι. Μια σταγόνα (λάδι)κύλησε από το μάτι (τάπερ) μου και μπορείς να φανταστείς την συνέχεια.