Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Θεσσαλονίκη μου … σε χαιρετώ.

juliette says...

Είναι αστείο ή μάλλον θα το αποκαλούσα τραγική ειρωνεία ! Άμα μου έλεγες πριν από ένα χρόνο ακριβώς οτι θα φύγεις μακρυά από αυτήν την πόλη θα σ' αποκαλούσα τρελό!
Πρίν 5 μήνες παρακαλούσα να φύγω μακρυά της όχι οτι δεν την αγαπούσα απλώς ένιωθα το συναίσθημα που λίγο πολύ όλοι έχουν νιώσει στη ζωή τους όταν ρουτινιάζουν ή κοινώς βιώνουν μια συναισθηματικά δύσκολη κατάσταση και νιώθουν οτι δεν τους χωράει ο τόπος. Από την άλλη λίγο η ανυπόφορη ζέστη, λίγο η στενότητα στα οικονομικά της παρέας και το κακό timing έκανε το καλοκαίρι να μοιάζει ασυγκίνητο και στάσιμο σ'αυτη την πολη. Μόνο που άργησα να καταλάβω οτι δεν μου έφταιγε αυτή η πόλη , με τον εαυτό μου τα είχα , για αυτό και επιδίωξα μια αλλαγή στη ζωή μου. .Δεν μετανιώνω για αυτό, ήταν μια συνειδητή απόφαση.

Σε μερικές ώρες θα βλέπω την Θεσσαλονίκη μου από ψηλά , θα διασχίζω το Αιγαίο , μια καινούρια ζωή τουλάχιστον για 4 χρόνια ξεκίνα για μένα μ ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον, πράγμα που με φοβιζει και ταυτόχρονα με συναρπάζει!Το καλό είναι ότι δεν φεύγω άδεια αλλα γεμάτη αναμνήσεις και εμπειρίες που μου πρόσφερε αυτή η πολη και όχι απαραίτητα όμορφες εμπειρίες. Χαίρομαι γι αυτό γιατί μέσα από όλα αυτά που βίωσα ζώντας στη όμορφη και ανήσυχη Θεσσαλονίκη είχα την ευκαιρία να ωριμάσω, να μάθω ποιο είναι το λάθος και το σωστό και συνεχώς να γνωρίζω καινούριες καταστάσεις.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τις βόλτες πάνω κάτω στην Προξένου Κορομηλά και την Ιπποδρομιου και να περιπλανιέμαι στα στενάκια της , τα fast food της Κούσκουρα που μ έχουν σώσει από στιγμές ''λιμοκτονίασης'', τα καφέ της Ζεύξιδος(που μεταξύ μας τις δεξιές πλευρές του bar εγώ τις έχω χτίσει!!), τις άπειρες σούρες που έχω κάνει σε διάφορα σκοτεινά,γκλαμουράτα,φασαριώζικα και φουτουριστικα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης(μην περιμένετε να σας ποια....δεν θα γίνω τελείως ρόμπα), , τα festival της και τις συναυλίες που είχα την χαρά να δω. Μπορώ να πω ένα δισεκατομμύριο από αναμνήσεις που αποτυπώθηκαν στον εγκέφαλο μου, ειδικά για την κατηγορία φαγητό μπορώ να δώσω ολόκληρη λίστα(τύφλα να έχουν οι γαστρονόμοι).

Όμως όλες αυτές οι αναμνήσεις δεν θα υπήρχαν και δεν θα είχαν αξία αν δεν περιβάλλονταν και από άλλους ανθρώπους. Όχι απαραίτητα φίλους κολλητούς αλλά από ανθρώπους που ήταν φίλοι μου, είτε γνωστοί, είτε γκόμενοι, είτε φίλοι φίλων, είτε συμμαθητές είτε είτε....Απλά άνθρωποι που μοιραστήκαμε πράγματα και ζήσαμε κάνοντας κάτι μαζί, μπορεί να ήταν ένα κουτσομπολιό πάνω στο καφέ ή και ένας έρωτας....

ΘΕΛΩ να πω σ όλους έσας που θα συνεχίσετε να διαμένετε στη Θεσσαλονίκη να την εκμεταλλευτείτε στο έπακρο, μην χάσετε ούτε μέρα να βιώσετε όλα αυτά τα χρώματα και αρώματα που έχει να σας προσφέρει σε κάθε γωνιά της. ΘΕΛΩ επίσης να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις τεράστιες αναμνήσεις στους ανθρώπους που κάποτε μοιραστήκαμε αυτήν πόλη και ας έχουμε πλέον απλά ένα τυπικό γεια..!! Όσο για κείνους που συνεχίζουν να είναι συνοδοιπόροι στη ζωή μου, να ζούνε έντονα (ακόμα και μ άσχημο τρόπο...όλα στο πρόγραμμα είναι, αρκεί να μην σε παίρνει από κάτω) και να με κρατάνε ενήμερη.

juliette

4 σχόλια:

melina είπε...

iouliaki mou sagapw polu! kai se skeftomai! :-)

anna-maria είπε...

suginithika polu ... <3
ki egw sagapw kai ama patheis apalepsia tha naulwsoume ena jet k tha erthoume

kris είπε...

πολύ όμορφα τα λες julz! καλή αρχή κι εμείς όλοι εδώ είμαστε, δίπλα σου!

Ανώνυμος είπε...

h pio kamenh polh olwn twn epoxwn...i like it!