Δεν ήθελα να το παραδεχτώ, καιρό τώρα. Ήθελα να πιστεύω στο άτομο, στις ικανότητες του, στο πνεύμα, στην πολιτική, σε οτιδήποτε εκτός από τον έρωτα. Φέτος θα ξεκινήσω με την αναπόφευκτη παραδοχή, πως ο έρωτας κινεί γη και ουρανό, θέτει τον καθένα σε σταθερή τροχιά γύρω από τα θέλω και τα πρέπει του. Ο έρωτας.
Μια καλή μου φίλη, αγαπάει ένα αγόρι. Το αγόρι αυτό βρίσκεται μακριά. Τους χωρίζει η θάλασσα αλλά τους ενώνουν τόσα πολλά. Μια θάλασσα μπορεί να το κάνει λίγο πιο δύσκολο, έτσι δεν είναι; Αλλά και η στεριά δεν πάει πίσω. Ακόμη κι ένα τετραγωνικό μέτρο στεριάς είναι αρκετό να σε χωρίζει. Η φίλη μου δεν μάσησε. Εκεί που η θάλασσα σήκωσε κύματα πελώρια... εκείνη πήρε το αεροπλάνο, και πήγε. Μπορεί να ήθελε να ζήσει λίγο το σκηνικό "κάνω την μεγάλη θυσία για σένα" ή μπορεί απλώς να ήθελε να αναμετρηθεί με το ένα τετραγωνικό μέτρο στεριάς που φαίνεται πως παλεύεται πιο εύκολα. Τα φαινόμενα απατούν, τα αγόρια που αγαπούν, όχι. Και την αγαπάει.
Τα πράγματα από κοντά δεν ήταν πιο εύκολα. Ήταν όμως πιο πραγματικά. Πραγματικά συναισθήματα, πραγματικά δάκρυα. Όταν πλησίαζε ο καιρός να φύγει, του έλεγε "Κάνε κάτι να με κρατήσεις εδώ". Το έπαιζε άνετος , μέσα του ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει και πολλά και αυτό του ράγιζε την καρδιά. Είναι αυτή η άτιμη η πραγματικότητα που σου θέτει κάποιους όρους. Δεν μπορείς να ζεις σαν πρωταγωνιστής του Παπακαλιάτη.
"Συγνώμη που δεν έκανα τίποτα για να σε κρατήσω, συγνώμη για όλα τα άσχημα και δύσκολα" είπε.
"Σ'ευχαριστώ"
Μια καλή μου φίλη, αγαπάει ένα αγόρι. Το αγόρι αυτό βρίσκεται μακριά. Τους χωρίζει η θάλασσα αλλά τους ενώνουν τόσα πολλά. Μια θάλασσα μπορεί να το κάνει λίγο πιο δύσκολο, έτσι δεν είναι; Αλλά και η στεριά δεν πάει πίσω. Ακόμη κι ένα τετραγωνικό μέτρο στεριάς είναι αρκετό να σε χωρίζει. Η φίλη μου δεν μάσησε. Εκεί που η θάλασσα σήκωσε κύματα πελώρια... εκείνη πήρε το αεροπλάνο, και πήγε. Μπορεί να ήθελε να ζήσει λίγο το σκηνικό "κάνω την μεγάλη θυσία για σένα" ή μπορεί απλώς να ήθελε να αναμετρηθεί με το ένα τετραγωνικό μέτρο στεριάς που φαίνεται πως παλεύεται πιο εύκολα. Τα φαινόμενα απατούν, τα αγόρια που αγαπούν, όχι. Και την αγαπάει.
Τα πράγματα από κοντά δεν ήταν πιο εύκολα. Ήταν όμως πιο πραγματικά. Πραγματικά συναισθήματα, πραγματικά δάκρυα. Όταν πλησίαζε ο καιρός να φύγει, του έλεγε "Κάνε κάτι να με κρατήσεις εδώ". Το έπαιζε άνετος , μέσα του ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει και πολλά και αυτό του ράγιζε την καρδιά. Είναι αυτή η άτιμη η πραγματικότητα που σου θέτει κάποιους όρους. Δεν μπορείς να ζεις σαν πρωταγωνιστής του Παπακαλιάτη.
"Συγνώμη που δεν έκανα τίποτα για να σε κρατήσω, συγνώμη για όλα τα άσχημα και δύσκολα" είπε.
"Σ'ευχαριστώ"
7 σχόλια:
έλα να σου πω..άσε τις υποσχέσεις..κυνική γεννήθηκες, κυνική θα πεθάνεις!
κοριτσια μου οσο 8α κανουμε παρεα ο ρομαντισμοσς θα μπει στισ ζωεες σας!!!αφιστε αυτα που ξερατε κ ελατε να ερωτευτουμε!
λίνα σε μένα το φωσκολικό στοιχείο σαν να περισσεύει χαχαχαχααα
(πόσο οικογενειακό είναι αυτό το μπλογκ..)
Αυτό το Ιστολόγιο πήρε τρελό κατήφορο τελικά..
ρε Babylonian Coyote Γ' ο Λεοντόκαρδος περιμένω το κείμενο σου για τα μικέλ και τους θερμολέβητες! άντε να δούμε μια άσπρη μέρα!
mpavoooo,sygkinithika.o erwtas den einai oute tetragwniko metro oute kai thallases alla aeras fsiououououo,kena aeros,opws ta ezise i fili sou kata tin ptisi tis me to aeroplano.oooo erwta(*parakalw na valetai tis zwnes sas i ptisi 2345kardies kai ena velos apogeiwnwtai*)
eeeee egw eimai.akou anwnimos.anwnimos einai erwtas,pou olous tous xerei kai tipota den gnwrizei,asto min sunexisw.
Δημοσίευση σχολίου