Η ιστορία της άλλοτε diva

Η ιστορία αυτή αφορά μια γυναίκα γύρω στα 55. Τα έχει όλα…λεφτά, φίλους, μια καλή οικογένεια, ακίνητα ,φήμη κ .α τα οποία θα ζήλευε κανείς και θα ευχόταν να ήταν στην θέση της .Τέτοιους ανθρώπους βλέπεις συχνά στην τηλεόραση, στα περιοδικά αλλά και στην καθημερινή ζωή, στην γειτονιά σου, στο απέναντι διαμέρισμα…

Σήμερα έχει τις υπαρξιακές της ανησυχίες και νιώθει τόσο μόνη στο τεράστιο σπίτι της…
« Ας πάρω ένα τηλέφωνο τον γιο μου… ή μήπως όχι; Και τι να του πω ; Καλύτερα να μην τον επιβαρύνω με τα ανούσια προβλήματα μου…» Ο γιος της -από τον πρώτο της γάμο- ζει και εργάζεται στην Σουηδία και έτσι τον βλέπει μόνο τα καλοκαίρια.«Να πάρω την κόρη μου…αυτή μου μοιάζει τόσο πολύ και ίσως με καταλάβει» σκέφτηκε « έτσι ήμουν κι εγώ στα νιάτα μου, με ένοιαζε μόνο να περνάω καλά και να με συμπαθούν οι πάντες…μα τι ανόητη που υπήρξα» Δεν απαντάει. « Κάπου θα ξενοκοιμήθηκε πάλι…» Καθώς κοιτάζει την λίστα με τις επαφές της πέφτει επάνω στον αριθμό του άντρα της. « Και τι να τον πάρω αυτόν τώρα ; Θα μου πει πάλι δουλεύω και θα αργήσω και ότι δεν μπορεί πια με την γκρίνια μου κ.λπ.» Τελευταία ο σύζυγος της δουλεύει ως αργά και είναι πάντοτε –κάποιες φορές το παριστάνει- απασχολημένος.

Και ενώ είναι έτοιμη να αφήσει τον εαυτό της έρμαιο της απελπισίας και των ανασφαλειών της, χτυπά το κουδούνι, είναι μια πολύ καλή της φίλη, συνοδοιπόρος της σε όλα από τα παιδικά της χρόνια ακόμη. Η μόνη που την ακολουθούσε πάντα σε όλα, και στα σωστά και στα λάθη. « Χαρά μου, τι καλά που ήρθες» είπε και άρχισε να τις εξηγεί για την σημερινή της μελαγχολία. Όμως η Χαρά…είχε την δική της χαρά. Είχε πρόσφατα κάνει lifting και ήταν τόσο απορροφημένη σε αυτό το θέμα που δεν κατάλαβε – η δεν προσπάθησε να καταλάβει- την ψυχική αποσύνθεση της γυναίκας. Η Χαρά μιλούσε ασταμάτητα για την διαδικασία της πλαστικής , το «εντυπωσιακό αποτέλεσμα», το πόσο αναζωογονημένη νιώθει.
Η γυναίκα ακούγοντας την φίλη της να μιλάει με τόσο πάθος για το πώς αισθάνεται 10 χρόνια νεότερη, αναπόλησε τον εαυτό της τότε που ήταν νέα…και συνειδητοποίησε την μεγαλύτερη ανασφάλεια της… «Να γερνάς μέσα σου και να το βλέπεις στον καθρέφτη» Και τι δεν θα δίνε να ήταν ξανά νέα…Θα έκανε συμφωνία με τον διάολο όπως ο Giohan Faust, θα πουλούσε την ψυχή της για να έχει ξανά τα ξέγνοιαστα νιάτα της. «Καλή μου; Με προσέχεις;» λέει η Χαρά.
« Πρέπει να κάνεις κι εσύ μια επεμβασούλα !!! Θα δεις θα ξαναγεννηθείς!»
« Μπα, Χαρά μου δεν νομίζω ότι αυτό θα λύσει τα προβλήματα μου.. γέρασα και πρέπει να το πάρω απόφαση» απαντά η γυναίκα. « Ααα μην ακούω βλακείες άκου εκεί γέρασες, δεν γεράσαμε…απλά ωριμάσαμε.»

Όλα αυτά τα οποία είναι στην κοινωνία μας αποδεικτικά στοιχεία της ευτυχίας ενός ανθρώπου είναι τελικά αυτά που δεν αξίζει να ζηλέψεις ποτέ. Μην ζηλέψεις τα υλικά…γιατί ακόμα κι αν τα αποκτήσεις πάντα θα θες κι άλλα. Μην ζηλέψεις τις σχέσεις βιτρίνα… σκέψου τι κρύβεται από πίσω, σκέψου πως όσο πιο δεμένο δείχνει το «τέλειο ζευγάρι» τόσο πιο μόνος είναι ο καθένας τους. Μια αυθεντική ανθρώπινη στιγμή είναι μια στιγμή που δεν την μοιράζεσαι απλώς…αλλά την μοιράζεσαι με κάποιον που θα σε καταλάβει. Δεν χρειάζεσαι μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ανθρώπους.




juliette