Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Δεν είναι αργά...

Μας περιμένουν οι ομορφιές του κόσμου τούτου
σαν τις πληγές που ξανανοίγουν κρυφά κάτω από ρούχα καινούργια.
Εσύ οδηγάς, εγώ ταξιδεύω...ξερω τι κάνω, ποιον κοροιδεύω.
Σαν να ανοίγω φτερά, κατω από ρούχα βαριά

Πηγαίνω με χίλια, χιλιόμετρα ή μίλια.
Δεν βλέπω καλά πόσοι τρόποι υπάρχουν για να δεις την πραγματικότητα,
πόσοι άνθρωποι μπορούν να χωρέσουν σε μία.

Δεν θέλω να ξέρω τι θα 'ρθει μετά.

Έχω μισό, θέλω διπλά
μα είναι αργά...είναι αργά
Έχεις δροσιά και έχω φωτιά
δεν ειναι αργά...δεν ειναι αργά.

Που να πηγαίνουν; Όλοι το ίδιο...
Άλλοι πεθαίνουν, άλλοι ζούνε και λίγο...

Για να ανοίξεις φτερά δεν είναι αργά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: