Εσωτερικός διάλογος

Η ζωή είναι ωραία…μα τόσο λίγη.
Γι αυτό σου λέω να προσπαθείς, να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από αυτό που ονειρεύτηκες. « Δεν ονειρεύομαι» λες. Είναι εύκολο να ζεις αυτά που έχεις πέρα από αυτά που δεν έχεις και πέρα από αυτά που θα ήθελες να έχεις. «Αυτά που έχω είναι επιλογές μου;» αναρωτιέσαι. Κοίτα δεν θέλω να σε παραμυθιάζω… Το πώς επιλέγεις να ζεις μοιάζει με τον τρόπο που απαντάς σε ένα παιχνίδι γνώσεων που σου δίνονται τρεις απαντήσεις και διαλέγεις την λιγότερο «κουλή», γιατί δεν ξέρεις την σωστή. Δύσκολα θα θελήσεις να κερδίσεις το λαχείο γιατί ξέρεις πως έχεις μηδαμινές πιθανότητες. Έχεις φτάσει όμως να συγκρίνεις την ευτυχία σου με ένα λαχείο γιατί νομίζεις πως είναι εξίσου δύσκολο να φτάσεις σε αυτήν όσο και να ορίσεις την τύχη σου.
« Θέλω να είμαι ευτυχισμένος, όμως δεν μπορώ να το πετύχω με μιας, πρέπει να φτάσω εκεί βήμα βήμα» . Έχεις μάθει να σκέφτεσαι τεχνοκρατικά…ακόμα και σε πράγματα που δεν μπορούν να περιγραφούν και να οριστούν με αυτό τον τρόπο. Βήμα βήμα μπορείς να φτάσεις κάπου πράγματι…όμως βασική προϋπόθεση είναι να ξέρεις που θέλεις να φτάσεις.