Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Για πάντα...

For an english translation press here.



Κι είναι μια μικρή στιγμή ευτυχίας που τα δάχτυλα μου κολλάνε απο το la vache qui rit που τρώω, η ανάσα μου βρωμάει την μια σταγόνα κονιάκ που ήπια, ακούω μουσική απο την σχολική μου μελαγχολία και ονειρεύομαι το αύριο. Το αύριο κυριολεκτικά, θα ξυπνήσω στις 9 θα φτιάξω ομελέτα με ένα αυγό, γαλοπούλα, αλάτι, πιπέρι και ελαιόλαδο, θα στίψω δύο ζουμερά πορτοκάλια και θα ξεκινήσω χορτάτη την μέρα μου.Θέλω να διαβάσω, να αισθανθώ σίγουρη για μια φορά ότι θα τα προλάβω. Ξέρω πως η τελειομανία μου ποτέ δεν με αφήνει να παραδοθώ σ'ενα τέτοιο συναισθημα.Ποτέ δεν είμαι αρκετή.
Θα θελα να ζω μόνη. Να ξυπνάω το πρωί, να 'ναι όλα τα πατζούρια κλειστά και φορώντας ό,τι λίγότερο να τα ανοίγω σε κάθε δωμάτιο αφήνωντας την πρωινή δροσιά να ανατριχιάσει κάθε τρίχα του κορμιού μου.
Θα θελα να ζω μαζί του. Και ξύπνια πια, να του έφτιαχνα αυγόφετες και pasta flora, να πίναμε καφέ μαζι και καθε μέρα να σκεφτομαι πόσο τυχερή ειμαι που τον έχω κάθε πρωί στο πλάι μου.
Θα θελα να ζω μόνη. Να κάνω ντους με παγωμένο νερό, να βάζω τέρμα την μουσική να ακούγεται στο μπάνιο, να στεγνώνω τα μαλλια μου χορεύοντας, να φοράω τα πιο ψηλά μου τακούνια και το πίο αέρινο μου φόρεμα και να βγαίνω να συναντήσω την νύχτα.
Θα θελα να ζω μαζί του. Να γεμίζουμε την μπανιέρα με καυτό νερό και να ανάβουμε κεράκια στο μπάνιο. Να κάνουμε μπάνιο μαζι πίνοντας κρασί και γελώντας με το πόσο γελοίοι φαντάζουμε μέσα στην τόση ρομαντζάδα.
Θα θελα να ζώ μόνη. Να έχω μια ερωτική απογοήτευση και να κοιμάμαι 5 μέρες συνεχόμενα και έπειτα να ξυπνάω σ'ένα σπίτι που αντι για να μου πει απλα “καλημέρα” μου λέει “καλως ήρθες” γιατί ειναι το σπίτι μου.
Θα θελα να ζω μαζί του. Να χτυπάμε τις πόρτες ο ένας στον άλλο μετά απο καβγά και να κάνουμε ακριβώς τις ίδιες σκέψεις όσο περιμένουμε κάποια πόρτα να ανοίξει. Κι όταν μια πόρτα ανοίγει να θυμάμαι πόσο χαζή ήμουν που του θύμωσα για αυτήν την βλακεία.


Θα ήθελα να είμαι λίγο μεγαλύτερη να χρωστάω καμιά 10αριά μαθήματα για πτυχίο και να πάρω την απόφαση να έρθω να μέινω μαζί σου. Θα βρούμε ένα σπίτι κοντά στην θάλασσα και θα το γεμίσουμε με αγάπη. Θα φτιάξουμε μια όμορφη κουζίνα και θα μαγειρεύουμε κάθε μέρα λίγο απο το μέλλον μας. Θα δώσουμε χώρο ο ένας στον άλλο και χρόνο στην σχέση μας. Θα διαλέξουμε ένα κρεβάτι χαμηλό που θα μας φέρνει κοντά στην γή και στην πραγματικότητα ώστε να μην ξεχνάμε που πατάμε και που θέλουμε να πάμε. Θα βάλουμε λευκές διάφανες κουρτίνες για να μπαίνει το φώς και ο ουρανός και να μην ξεχνάμε πως πάντα θα ήμαστε ελεύθεροι να ονειρευτούμε λιγο ουρανό και ίσως τον αποκτήσουμε κιόλας. Εγώ θα ανοίξω ένα μαγαζάκι και θα πουλάω ό,τι φτιάχνω. Θα το γεμίσω με ιδέες και handmade αντικείμενα. Θα φτιάχνω handmade καλλυντικά και θα σερβίρω τεμένια λεμονάδες και γλυκάκια. Θα μαγαπάς και θα σε αγαπώ όχι γιατί πρέπει αλλα γιατί θέλω. Θα μπορώ να φύγω όποτε βαρεθώ και να φύγεις όταν δεν μαντέχεις πιά. Και αυτό είναι το δικό μου “για πάντα”.

For an english translation press here.

Δεν υπάρχουν σχόλια: