Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Δέντρα δέντρα δέντρα...θάλασσες θάλασσες θάλασσες...


« Υπάρχει ένα αλάθητο σημάδι για να καταλάβεις αν είσαι ερωτευμένος με κάποιον. Το πρόσωπό του σου εμπνέει περισσότερο πόθο από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματός του. » Μισέλ Τουρνέ, Petites Proses

Καταιγιστικό συναίσθημα ο πόθος , πιεστικό σαν καζάνι έτοιμο να σκάσει, ορμητικό, κτηνώδες (σχεδόν όσο κι εσύ), σε κατακλύζει … είναι χιλιάδες volt .
Μα ακριβώς αυτή του η ορμή τον κάνει να μην συμβιβάζεται αν δεν είναι αμοιβαίος . Ο πόθος ο ίδιος δεν αντέχει να κοιτά το αντικείμενο του στα μάτια αν κι εκείνο δεν ορέγεται να συμμετάσχει ενστικτωδώς σε μια τελετή κατασπάραξης -σκέφτομαι λίγα λεπτά την ρήση του Τουρνέ και την επιβεβαιώνω, είναι πρώτα τα μάτια και ύστερα το στόμα-.
Απευθύνομαι σε σένα. Δεν ξέρω αλήθεια που θα ήμασταν αν συνέβαινε το παραπάνω. Αν σε έκαιγε δηλαδή η ίδια φωτιά που αδίστακτα κατέκαψε εμένα. Πίεση, πίεση, πίεση και μετά ΕΚΡΗΞΗ και ΦΩΣ. Το ονειρεύτηκα ως μαγεία. Το λιγότερο … γιορτινά πυροτεχνήματα .. το περισσότερο … εκτόξευση στο διάστημα, στο άπειρο!
Όμως τα μάτια μου μόνο κάτι χρυσόσκονες πρόλαβαν να δουν και εν τέλει ΜΠΑΜ, έσκασα εγώ … έσκασε το μέσα μου να ποθεί το αρνούμενο. Η δυναμική που σου επιστρέφεται ανεκμετάλλευτη κάτι τέτοιες «ευλογημένες» στιγμές, αναπόφευκτα δημιουργεί ένα ωστικό κύμα. Πιο λιανά, αφού δεν μπήκες στο καζάνι μου να βράσουμε μαζί, το καπάκι μου πετάχτηκε χιλιόμετρα μαζί με το καυτό νερό. Δεν μου καίγεται καρφί ωστόσο, αν προς στιγμήν ήσουν η αιτία του χάους στη κουζίνα μου…Τώρα πια όταν τα προηγούμενα όνειρα περί εκρήξεων και φώτων κάνουν δειλά την εμφάνισή τους, γεμίζω την σκέψη μου με δέντρα, δέντρα και δέντρα … θάλασσες, θάλασσες και θάλασσες.Βοηθάει.




maria antouanetta

Δεν υπάρχουν σχόλια: